Perikelen van An

geschreven door Anneke

Na het lezen van Lidwiens aangrijpende verhaal (en wat een toeval allemaal!) zie ik overeenkomsten in mijn eigen ervaringen met mannen. Ik wil natuurlijk de hoop niet opgeven, ik weet dat er ook leuke mannen die wél gevoel hebben moeten bestaan en ik ken er zelfs een paar in mijn omgeving (o welk een wonder). Nou is mij dus weer het volgende overkomen op Lowlands. Na een korte affaire van 2 maanden met een olijke jongeman die ik op wintersport heb leren kennen, is hij tot mijn ex gedegradeerd omdat hij onze relatie heeft beeinigd. Ik was hier natuurlijk kapot van, want het was echt een leuke jongen. Na 3 maanden geen contact te hebben gehad, bleek dat hij ook naar Lowlands ging en hij zei dat ik met hem en zijn vrienden op kon trekken. Ik heb erover nagedacht maar het leek me toch wel weer heel leuk om hem te zien en het liefdesverdriet was gesleten. Ik stelde me er helemaal op in om hem te zien als vrienden.
Op Lowlands aangekomen was het super leuk om hem weer te zien en ik kreeg geen pijnlijke gevoelens. Ik had het gezellig met hem en zijn vrienden, en hij deed erg aanhankelijk en enthousiast tegen me. Ik was gevleid en kon geen weerstand bieden tegen zijn geknuffel, dat voelde toch wel weer erg lekker. Het verbaasde dus niemand dat het zaterdagnacht mis ging tussen ons. Mis in de zin dat ik bij hem in de tent ben beland. Na een korte nacht waarbij ik niet heb geslapen omdat er een verwilderd figuur death metal naast onze tent draaide (toen ik heel vriendelijk vroeg of de muziek zachter kon, zette hij hem boosaardig nog harder want niemand mocht van hem gaan slapen, slapen was voor mietjes), ben ik naar mijn eigen tent gegaan en mijn eigen vriendengroep (dit waren niet zulke goede vrienden, dat was de reden dat ik het leuk vond om met mijn ex en zijn vrienden op te trekken).

Aan het einde van de dag kwam ik ze toevallig weer tegen bij de wc’s. Mijn ex, M., deed afstandelijk en er was een meisje bij met wie hij de hele tijd omging (lachen, praten, dansen). Hij was ook dronken. Ik heb wel gezellig met zijn vrienden gekletst, die heel aardig waren, en met één vriend heb ik het nog over de kwestie gehad. Ik probeerde me over mijn gevoel heen te zetten en te accepteren wat er gebeurde, alhoewel ik me er niet happy bij voelde. Naarmate de avond vorderde voelde ik me er steeds slechter onder. M. bleef met haar praten, maar aangezien we exen zijn is dat niet verboden. Ik heb wel gezegd dat ik vond dat hij me negeerde, maar dat ontkende hij. Na middernacht op de dansvloer, zag ik ze ineens staan zoenen. Boos trok ik hem bij haar weg en heb ik hem gezegd wat ik er allemaal van vond! Dat als hij vrouwen wilde versieren, dat hij mij dan niet mee moest vragen naar Lowlands. En dat hij het ook niet leuk zou vinden als ik met een jongen zou gaan zoenen voor zijn neus (dat beaamde hij). Hij had geen weerwoord. Ik zei dat het hem misschien allemaal niks deed, maar dat hij wel met mijn gevoelens aan het spelen was. Hij droop af en later zag ik hem met het meisje de tent verlaten. He left de building. Ik was heel boos en verdrietig, enorm gekwetst. Wat respectloos! Boos heb ik in het holst van de nacht zijn vest (wat ik nog in mijn tent had liggen) in zijn tent gesmeten en mijn ghettoblaster uit zijn tent gehaald, want ik hoefde hem niet meer te zien (tevens was dit een controle of hij soms niet met haar in de tent lag).
Na 2 uur slaap heb ik met mijn vrienden de boel opgebroken en zijn we maandagochtend vroeg vertrokken.

Thuis aangekomen was ik nog steeds heel verdrietig, al het oude liefdesverdriet kwam weer bovendrijven. Ik zette de computer aan en daar was hij online. Hij sprak me aan en sprak zijn spijt uit. Hij vond het zo erg wat er gebeurd was, het sloeg helemaal nergens op, hij was dronken, wist niet wat hij deed, normaal was hij helemaal niet zo, het was niet de echte M. die ik had gezien, het was de eerste keer dat hem zoiets gebeurde, het meisje interesseerde hem helemaal geen bal, hij hoopte dat hij nog contact met me kon blijven houden, ik was zo leuk en lief, dit verdiende ik niet. Het was niet zijn bedoeling om mij te negeren, hij vond het juist zo leuk dat ik er was etc. etc. Ik bleef heel boos op hem. Ik weet nu niet zo goed wat ik er allemaal van moet denken en hoe ik ermee om moet gaan, ik weet wel dat niets op het gebied van jongens/mannen mij nog verbaasd. Mensen kunnen heel anders zijn dan je denkt! Mijn vraag aan de mannelijk Roemers, hebben jullie ook zoiets meegemaakt met vrouwen?